Abdurrahim Karakoç, 7 Nisan 1932’de Kahramanmaraş’ın Ekinözü ilçesinde doğdu.
Dedesi, babası ve kardeşleri şair olan Abdurrahim Karakoç, ailesi sebebiyle henüz küçük yaşlarda şiirle tanıştı.
Gençlik döneminde, yazdığı ilk şiirler iki kitap basılabilecek kadar çok olan Karakoç, bunları beğenmediği için ateşe verdi.
1958 senesinden sonra yazdığı şiirleri, 1964 senesinde ‘Hasan’a Mektuplar’ ismi ile yayınladı.
1958 senesinde ikamet ettiği beldenin belediyesinde mesul muhasibi olarak memuriyet hayatına başlayan Karakoç, 1981 senesinde memurluktan emekli oldu.
1985 senesinde gazeteciliğe başlayan Abdurrahim Karakoç, Büyük Birlik Partisi’nin kuruluş çalışmalarına da destek vermiştir. Bir röportajda siyasi faaliyetleri üzerine sorulan soruya Karakoç şu cevabı verdi:
“Allah rızası için girmiştim, Allah rızası için ayrıldım.”
Mücadele bilinciyle yazdığı şiirlerinin çokluğu hayat şartlarından kaynaklanmaktadır; 27 Mayıs Darbesi, zinde güçler, ülke problemleri ve haksızlıklar, hiciv şiirlerini besledi.
30’a yakın mahkemeye verildi, hepsinden beraat etti. Avukat tutmadı, hep kendi kendini savundu.
2012 senesinde ciğerlerindeki enfeksiyon nedeniyle hastaneye kaldırılan şair Abdurrahim Karakoç, 7 Haziran 2012 tarihinde, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde yoğun bakımda hayatını kaybetti.
Ankara Keçiören’deki Bağlum Semt Kabristanı’nda medfundur.
Eserleri:
Şiir
Hasan’a Mektuplar (1965)
Eli Kulakta (1969)
Vur Emri (1973)
Kan Yazısı (1978)
Suları Islatamadım (1983)
Beşinci Mevsim (1985)
Dosta Doğru, Akıl Karaya Vurdu (1994)
Yasaklı Rüyalar (2000)
Gökçekimi (2000)
Gerdanlık – I (2000)
Gerdanlık – II (2002)
Parmak İzi (2002)
Yağmur Yerden Yağar (2002)
Anadolu’da Bahar (2007)
Deneme
Düşünce Yazıları (1990)
(Haber Ajansı)
