Yağmur yağmadı, kar yağmıyor.
Toprak susuz, kuruyup çatlayacak.
Ekinler yeşermeyecek.
Sebze, meyve büyüyemeyecek.
Hayvanlar beslenemeyecek, balıklar kirli balçığa dönüşen derelerde yok olup gidecek.
Suyun olmadığı dünyada sıcak ve kuru hava tüm tenleri yakıp, solduracak.
Susuz kalacağız, su savaşları başlayacak.
Bütün bunlar gerçek olur mu? Yani bir de Gerede’de?
Bundan yirmi yıl kadar önce 2020 yılında Gerede’yi tasvir eden bir yazım vardı. Ülkemizin büyük çoğunluğunun 2020 yılında kuru çöle dönen bir görünümün alacağını, Gerede’nin de bundan etkileneceğini, belki yaşanabilir bir yer olarak kalacağını, ama yeşilliğinden eser kalmayacağını, Esentepe’nin kıraç bir alana dönüşeceğini anlatıyordu yazım. Bir tahmindi veya okuduklarım, öğrendiklerim ve gözlemler bende böyle bir varsayım oluşturmuştu.
2021 Ocak ayı içindeyiz, şimdi Gerede’de kar diz boyu olmalıydı. Lakin kar ne kelime, yaklaşık altı aydır, toprağı doyurucu yağmur bile görmedik. Bir an o zaman yazdıklarımın gerçekleşmekte olduğunu düşündüm, ürperdim. Biz alışkın mıyız buna. Şükür ki geçen hafta sonu yağmurun başladığını gördük. İnşallah kar da gelecektir.
Ne zaman mı?
Çocuklar, ne zaman;
“Göde göde göl olsun, dere tepe sel olsun, evlerin önü göl olsun. Arpa da buğday bol olsun, yağ yağ yağmur, teknede hamur, bahçede çamur. Ver Allah’ım ver sicim gibi yağmur” diye, sokak sokak, kapı kapı gezer, maniler söyler, büyükler de amin diyerek, evlerinden yerli undan bir parça esmer ekmek, tabii mayalı Gerede peyniri, yoğurt yayığından tereyağı, ilaçsız, hormonsuz domates, soğan, bahçede gıdaklayan tavukların yumurtasından verip onları sevindirerek, bu tertemiz isteklerine yürekten katılırlarsa o zaman.
Ne zaman kendilerine verilen nimetlerin kıymetini bilirlerse. Ne zaman şükretmeyi unutmaz, dünyayı tertemiz yaşarlarsa, işte o zaman.
Kalın sağlıcakla…
